iterum.ʙɪᴢ

miejsce publikacji: SUR 5/2020

Rok 2004, maj — otwarte granice, medialny entuzjazm i unijne prawo. Wśród wdrażanych przepisów znalazły się dyrektywa maszynowa¹⁾98/37/UE zastąpiona wkrótce potem przez 2006/42/WE. określająca tzw. wymagania zasadnicze, a także jej niedoceniana siostra — dyrektywa narzędziowa²⁾89/655/EWG, obecnie 2009/104/WE. definiująca wymagania minimalne. Jak pamiętamy, wymagania minimalne dotyczyły starych maszyn, które na terenie UE znalazły się³⁾Ściśle – zostały wprowadzone do obrotu lub oddane do użytku. przed nami; od seniorów bowiem nie należy wymagać więcej niż niezbędne minimum. Natomiast nowe⁴⁾„Nową” w sensie prawnym byłaby też co prawda tokarka z 1930 roku, gdyby np. sprowadzić ją z Japonii w 2005 roku. maszyny to inna liga, tu nie ma miejsca na żaden minimalizm — mają spełniać najwyższe standardy bezpieczeństwa na miarę naszych europejskich aspiracji.

miejsce publikacji: SUR nr 3/2018 (numer niedostępny na stronie czasopisma)

Miało być pięknie…

W grudniu 1989 r. Rada Europejska, w poczuciu odpowiedzialności za mieszkańców naszego kontynentu, przyjęła dyrektywy 391 i 392, które miały zapewnić zdrowie i bezpieczeństwo ludziom, zwierzętom i mieniu (ensuring the health and safety on their territory of their people and, where appropriate, of domestic animals and goods [2]). Dyrektywa 89/391/EWG doczekała się potomstwa w postaci tzw. dyrektywy narzędziowej (DN [5]), 89/392/EWG też ma się dobrze, w kolejnym wcieleniu znana jako dyrektywa maszynowa (DM [4]).